Ken je dat gevoel? Dat je droomt van een buiten leven, dat je in de zee wil zwemmen, vrijheid ervaren, meer in de natuur zijn, meer zonnestralen op je huid voelen? Dat je droomt van kinderen die lekker vrij buiten kunnen spelen, die lekker in de zee plonsen om vervolgens schnitzels te worden in het zand. Dat je droomt om wakker te worden met de eerste zonnestralen en het getsjirp van vogeltjes, je eerste bakkie koffie buiten in het koele zeebriesje. De rest van de dag mag je schilderijen maken (as a living) en surfen. Niet alleen die paar weken in de zomer, maar gewoon elke dag?

Ik droomde hiervan en ik ben dus iemand die erg moeilijk haar dromen uit haar hoofd kan zetten. Het gaat bij mij spoken, het komt iedere keer terug en op een gegeven moment moet ik het gewoon doen, idealistisch als ik ben. Het leven moet geleefd worden, ten volste.